08.02.2015 2.sayfam

Babamın ölümünden sonra çok salsıldım çünkü en çok anlaşabildiğim babamdı.Ben 17 yaşındayken kardeşim selma 13 yaşındaydı onun için de zordu tam doyamadan ayrılmak. Bu acıdan sonra okulumu zorlanarak devam edebildim. Mahallemde tanıştığım osman bana güç veriyordu. Yeni taşınmışlardı mahalleye karşı binalar da çok yakındık. Bazen osman beni okuluma bırakıyordu. 2 aylık arkadaşlıktan sonra sevgili olmuştuk. Ilk sevgilimdi ilk mutluluk anlarım onunla geçiyordu. 18 yaşına geldiğimde liseyi zorda olsa bitirdim. Annem hatice bir firmada temizlik görevlisi olarak çalışmaya başladı. Hayat babamdan sonra gerçekten çok zordu. Insanların yardımları ile geçiniyorduk. Şimdi ise annem işe başladı. Bende lise bitiminden sonra çalışmam gerekiyor. Çünkü kardeşim vardı ve okuması gerekiyordu. Tek güç kaynağım selma ve osman oldu. Tek kardeşim ve tek sevdiğim. Hayata tutunmaya başlamıştım herşey yoluna gitmeye başlıyordu. Lise bitti ve ben bir teknoloji mağzasında iş bulmuştum. Gelen müşterilere ürün tanıtıyorum.Bu işi sevdim evet çünkü değişik ürünleri oğrenmek ve ögretmekten mutlu oluyorum. Bazen hayatim boyunca hep burada kalabilsem diye bile düşünüyordum. Osmanla güzel vakitler geçirmek gezmek çok mutlu oluyordum. Bir gün beni bırakıp gider mi kim bilebilir ki ? Anı yaşamak mı yoksa gelecegi düşünerek mi yaşamak önemli ? Bilmiyorum... ...