14.02.2014 8.Sayfam

Yeni bir güne merhaba dedim. Buz gibi havada yatağımdan çıkmak istemiyordum. Elimle sehpanın üzerinde duran cep telefonuma uzandım. Arama yoktu mesaj atanda yoktu. Kimsecikler sormamış beni üzüldüm açıkçası. Uyandığımda telefonumun dolu olmasını alışmıştım. Havalar soğuktu buz gibiydi. Bu soğuk havada dışarıda gezmek içimden gelmiyordu. Mutfaktan sesler geliyordu. Annem ve Selma kahvaltı masasını hazırlıyorlardı. Kahvaltı yapmak istemiyorum içimden gelmiyordu. Zaten iki kilo vermiştim. Annem her gün bana iş bulabildin mi sorusu soruyordu. Bu sorudan çok hem de çok bunalmıştım. Tüm sorumluluk annemin üstünde olması beni de üzüyor tabi ki fakat her an soru sorması üzüyordu beni. İş bulamamak ve bulamadım demek zordu. İstemesem de kalktım yataktan. Yavaş yavaş pijamalarımı değiştim ve günlük kıyafetlerimi giydim. Kahvaltı yapmadan evden çıktım. Zeynep'e gitmeye karar verdim. Yürümeye devam ederken biri bana seslendi. Arkamı döndüğümde Kemal'i gördüm. Kemal lise arkadaşımdı. Uzun zamandır görmemiştim çok değişmişti. Uzun boylu esmer ve yakışıklı olmuştu. Karşılaştığımız için kahve içmek için beni davet etti. Zeyneb'i evden alıp üçümüz beraber kahve içmeye gittik. Kemal oldukça değişmişti ona bakmamak için zor tuttum kendimi. Yakınlara taşındığı söylediğinde sevindim çünkü iyi anlaştığım biri. Kahve içmek için geldiğimiz yere sinema da izledikten sonra çıktık. Güzel bir gün olmuştu. Uzun zaman sonra güzel bir gün geçirmiştim. Kemal beni ve Zeyneb'i eve bıraktı. Kemal ile ilerde acaba güzel günler olur muydu ? Osman'ı gerçekten unutmak istiyor muyum bilmiyorum ama mutlu olmak istediğimi biliyorum. Mutlu olmak için belki de Kemal lazımdı. Akşam olduğunda Kemal'i düşündüm. Telefon numaramı almıştı. Mesajlaşmaya başladık. Onunda görüştü bir kız olmadığı gördüm. Kemal Osman'ı tanıdığını öğrendim. Arkadaş değiller fakat uzaktan tanıyor olduğunu söyledi. Osman hakkında kötü biri olduğunu söyledi. İftira mı attı ? Diye düşündüm bir an . Fakat yorum yapamadım çünkü beni bırakmıştı. Ne iyi ne de kötü yorum yapıyordum. Geçmişe her zaman saygım vardı. Uzun bir zaman mesajlaştık. İş aradığımı söylediğimde kendi çalıştığı yerde bana iş ayarlayabileceğini dedi. Çok sevindim çünkü çok ihtiyacım var. Ailemi sevindirmem gerek artık. Mutlu günlerim olmalı benimde ailemin de. Bunun için ailemi rahat ettirmek için elimden geleni yapmaya karar aldım. Çok kararlıyım bu konuda iş bulup güzel bir şekilde rahat olacaktık.Güçlü olmak zorundayım. Kemal ile uzun zaman mesajlaştık. En son baktığımda gece 2 olmuştu. Ne zaman uykuya dalmışım bilmiyorum. Koşuyorum koşuyordum nereye koştuğumu kimden kaçtığımı bilmiyordum. Nefes nefese kalmıştım. Bir anda uyandığımda dişlerimi sıkmış halde buldum. Bir an odamın camına vuran oldu. Çok korktum kim olabilirdi ? Kalbim çıkacak gibi oldu nefesim kesildi. Camı hala tıklıyordu ben korkuyorum bakmaya. Yavaşça yataktan kalkıp bakmak için cesaretimi topladım. Cama yaklaştım ve o an elim ayağım titremeye başladı. .  .Kimdi bu saatte? Camı tıklatan kim olabilirdi ?