Eylül ayında
işe başlamıştım. İşi çok sevdiğim için severek yapıyordum. Her gün
farklı insanlar görmek güzel geliyor bana. Peki siz güzel gelmez miydi ?
Pazartesi günü saat 8 de erken den uyanıp işe bittim. Her zaman ki gibi
enerjili halde yerimde duramıyordum. Mağaza müdürü çalışkan olmamı her
zaman çok sevmiştir. Arkadaş çevrem pek yoktu çünkü ben az ve öz
olmasını istiyordum. Lisede beraber olduğum tek yakın dostum Zeynep
vardı.
Zeynep bana her zaman yol gösteren oldu. Evlerimiz az uzak olsa bile onun yanına gitmek görüşmek için tüm engelleri yenerdim. Zeynep bana yol gösterdiği gibi sırdaşım kardeşim olmuştu. Selma dan daha yakındı bana.
Mesai saati başladığı andan itibaren sanki tüm sıkıntılarımı unutmuş oluyorum. Bu yüzden çalışmayı çok seviyorum. Bir mesaj gelmişti telefonuma Osman dan. Mesajı gördüm an kalbim güm güm kalp atışım hızlanmıştı. ' iş çıkışında akşam yemek yiyelim mi ?' soruyordu. Hızlı bir şekilde olumlu cevap yazarak mesajımı gönderdi. Şimdi işe aklımı vermek daha zorlaştı çünkü akşam yemeğini düşünüyordum Osman'ı .
İş sonuna yakın huysuz müşterim olsa bile mutluluğumu bozamamıştı. İşten çıktım an karşımda Osman vardı. Arabası ile beni almaya gelmişti. Kısa zaman içinde güzel bir lokanta da akşam yemeği yedik. Gözlerime öyle sıcak bakıyordu ki beni seviyor evet kesinlikle seviyor olmalı diye düşünürdü. Biraz geç vakitte eve geldim. Annem huysuzlaştı. !Nerede kaldın ? Yine Osman ile mi birlikteydi ? Ayrılmadınız mı hala ?' peş peşe soruları yöneltti bana. Her soruda seviyorum desem de annem Osmanı hiç sevmiyordu. Neden sevmiyor bilmiyorum sizce neden ? Annem benim bilmediğim ne bilebilir ki ? Hiç konuşmadılar oysa ki. Annemi de bırakamam Osmanı da bu durum ne kadar sürer bilemiyorum. Annem Osman ile konuştuğu halde durum aynı. Ben ise iki sevdiğim kişi arasında kalakaldım. Annem bu soruları yöneltirken pek umursamadım. Kısa cevaplar verip odama çekildim. Pijamalarımı giyip güzel akşam vaktimi tekrardan düşündüm. Güzel hayaller düşünürken uyuya kalmıştım.
Bir yandan ise umutsuzca bu aşk gerçek mi ? Bu aşk bitebilir mi ki ? diye düşürdüm.
Zeynep bana her zaman yol gösteren oldu. Evlerimiz az uzak olsa bile onun yanına gitmek görüşmek için tüm engelleri yenerdim. Zeynep bana yol gösterdiği gibi sırdaşım kardeşim olmuştu. Selma dan daha yakındı bana.
Mesai saati başladığı andan itibaren sanki tüm sıkıntılarımı unutmuş oluyorum. Bu yüzden çalışmayı çok seviyorum. Bir mesaj gelmişti telefonuma Osman dan. Mesajı gördüm an kalbim güm güm kalp atışım hızlanmıştı. ' iş çıkışında akşam yemek yiyelim mi ?' soruyordu. Hızlı bir şekilde olumlu cevap yazarak mesajımı gönderdi. Şimdi işe aklımı vermek daha zorlaştı çünkü akşam yemeğini düşünüyordum Osman'ı .
İş sonuna yakın huysuz müşterim olsa bile mutluluğumu bozamamıştı. İşten çıktım an karşımda Osman vardı. Arabası ile beni almaya gelmişti. Kısa zaman içinde güzel bir lokanta da akşam yemeği yedik. Gözlerime öyle sıcak bakıyordu ki beni seviyor evet kesinlikle seviyor olmalı diye düşünürdü. Biraz geç vakitte eve geldim. Annem huysuzlaştı. !Nerede kaldın ? Yine Osman ile mi birlikteydi ? Ayrılmadınız mı hala ?' peş peşe soruları yöneltti bana. Her soruda seviyorum desem de annem Osmanı hiç sevmiyordu. Neden sevmiyor bilmiyorum sizce neden ? Annem benim bilmediğim ne bilebilir ki ? Hiç konuşmadılar oysa ki. Annemi de bırakamam Osmanı da bu durum ne kadar sürer bilemiyorum. Annem Osman ile konuştuğu halde durum aynı. Ben ise iki sevdiğim kişi arasında kalakaldım. Annem bu soruları yöneltirken pek umursamadım. Kısa cevaplar verip odama çekildim. Pijamalarımı giyip güzel akşam vaktimi tekrardan düşündüm. Güzel hayaller düşünürken uyuya kalmıştım.
Bir yandan ise umutsuzca bu aşk gerçek mi ? Bu aşk bitebilir mi ki ? diye düşürdüm.
0 yorum:
Yorum Gönder